بررسی فاکتورهای حدّت سویه های اشرشیاکلی جداشده از عفونت دستگاه ادراری

عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی است که می تواند منجر به عوارضی مانند نارسایی مزمن کلیه و افزایش فشار خون شود. در سال 1390 (تیر تا شهریور)، برای مطالعه مقطعی به منظور جداسازی باکتری های مولد عفونت ادراری، نتایج کشت ادرار 702 مراجعه کننده (476 زن و 226 مرد) به مراکز درمانی شهرستان اصفهان، بررسی شد. پس از آن الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و برخی از فاکتورهای حدّت جدایه های اشرشیاکلی، مانند همولیز، هم آگلوتیناسیون و خاصیت آب گریزی سطح سلول نیز بررسی شد. عموماً سویه های اشرشیاکلی در 4 گروه فیلوژنتیکی a، b1، b2 و d قرار می گیرند. در این پژوهش گروه های فیلوژنتیکی و شیوع ژن های set، senو astaدر جدایه های اشرشیاکلی مولد عفونت ادراری بررسی شد. بیشترین جدایه مولد عفونت ادراری، باکتری اشرشیاکلی با فراونی 138 (68%) بود و این جدایه ها بیشترین حساسیت و مقاومت را به ترتیب به آنتی بیوتیک های (نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازول) و (نالیدیکسیک اسید) داشتند. از 138 جدایه، 45 مورد (6/32%) به لحاظ هم آگلوتیناسیون، مثبت بودند که در میان آن ها 29 مورد (4/64%) و 16 مورد (6/35%) به ترتیب واجد پیلی های حساس (تیپ 1) و مقاوم به مانوز (نوع p) بودند. همچنین 114 جدایه (2/82%) همولیز مثبت و 44 جدایه (9/31%) به لحاظ خاصیت آب گریزی سطح سلول، مثبت بودند. 16 (12%)، 76 (55%)، 29 (21%) و 17 (12%) جدایه به ترتیب متعلق به گروه های فیلوژنتیکی b1،b2 ، dو a بودند. از میان 138 جدایه، 13 (4/9%)، 13 (4/9%) و 2 (3/1%) جدایه به ترتیب واجد ژن های asta، senو set بودند.